LYRIC / PARODDI / PARULLE / CANTI

Issu vechju arrimbatu à lu so muraglione
I so occhji turchini, bagnati di tristezza
U core strintu in pettu, a mez’a st’amarezza
D’addisperu ne stringhje u s’anticu bastone.

In corsu d’estatina, ghjunse un mare di fume
Cun isse fiare di sangue, marosuli di focu
Stu trombu di spaventu, assalta ogni locu
Anneghendu in un lampu, una terra di lume.

Isse pianure d’alive issi valli di castagni
Piantati quand’ùn si sà, da li mio antenati
Ùn si l’hanu francata, u focu l’hà stirpati
A mio terra si more, n’hè sentu i so lagni. Bis

Mai più ùn videraghju a l’auturnu chì nasce
A ronda di e fronde chì ballanu per paghju
I prufumi di machja, ch’imbalsamanu maghju
Sò tante dolce stonde chì sparghjenu a pace.

Si sguassanu i chjassi, chì bagnanu memoria
Ùn n’aghju più nisunu per intratene stu locu
È ascoltà sta chjama ci vole cusì pocu
In la to manu strighji u filu di a storia.

I mio lochi sò morti, ùn ferma che carbone
Quandu starete à sente, oghje sta riturnella
Chì purtera dumane, cun’ssa voce ribella
A l’intimu di l’esse, stu fiore di ragione ?


Accumudatu by

Stephane Gutierrez

SPARTE

Votre adresse de messagerie ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *