L’Alburellu

Un scogliu persu à mezu u mare
Terra di storia è di lotte amare
Quì stanu i mei sott’e stelle chjare
Quì spenghjeraghju l’ultime fiare

Un arburellu aghju piantatu
Quandu u mio primu figliolu hè natu
Cù lu sicondu hé ingrandatu
N’a stessa terra arradicatu

Passonu l’anni in furia si
Eri zitellu, oghje omu sì
Lu m’arburellu tamantu cusì
S’hè fattu leccia pronta à fiurì

Ch’hà da firmà in cinquant’anni
D’u cantarinu, ricordi luntani
Di la moi leccia ricca di verani
Un testimoniu d’i tempi anziani

Un scogliu persu à mezu u celu
Locu di ghjocu quandu era zitellu
Quì cù i mei si piatta un ghjuvellu
A l’ombra di lu m’arburellu.