1

Barbara Furtuna

O Barbara furtuna, sorte ingrata
À tutti ci ammollisce il cor in pettu
Pensendu à quella libertà passata.

Hè pur ghjuntu quellu ghjornu, di funestu,
D’abbandunà piacè per li turmenti,
O Diu! chì tristu ghjornu hè per mè questu!

Addiu Corsica, madre tantu amanta,
Nel separar di tè senza ritornu,
O chì dulor nell’anima scunsulata